قیمت گذاری پودر شوینده

پایگاه خبری تحلیلی پاکسان نیوز: پودر لباسشویی فوا (FEWA) نخستین شوینده مناسب برای پارچه های ظریف بود که در سال ۱۹۳۲ وارد بازار آلمان شد. به دنبال آن در سال ۱۹۳۳ محصول مشابهی به نام درافت در آمریکا به بازار آمد. پس از جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۶۴ شرکت پراکتواند گمبل محصول تاید را به بازار معرفی کرد.

آشنایی با صابون به عنوان اولین پاک کننده به قرن ها پیش برمی گردد اما رشد جمعیت و توجه انسان به بهداشت موجب شده که تولید صابون یا شوینده های صابونی با منشأ طبیعی پاسخگوی مصرف و نیاز نباشد. در نتیجه، از اوایل قرن نوزدهم مواد شوینده غیر صابونی وارد بازار شد. نخستین شوینده تجاری در سال ۱۸۷۸ میلا دی با نام پرزیل از طرف شرکت هنکل وارد بازار آلمان شد. ورود شوینده های مصنوعی به بازار مدیون پیشرفت علوم و صنایع شیمیایی در دوران جنگ جهانی اول و همچنین کمبود شدید چربی برای تولید صابون بود. نخستین کشوری که اقدام به تولید شوینده مصنوعی کرد، کشور آلمان بود که آلکیل نفتالین سولفات ها را به نام تنساید تولید و عرضه کرد. در اواخر دهه ۱۹۲۰ و اوایل ۱۹۳۰ با ساخت آلکیل آریل سولفانات ها و پس از جنگ جهانی دوم با پیدایش آلکیل بنزن سولفانات ها زمینه پیدایش پودرهای رختشویی فراهم شد.

پودر لباسشویی فوا (FEWA) نخستین شوینده مناسب برای پارچه های ظریف بود که در سال ۱۹۳۲ وارد بازار آلمان شد. به دنبال آن در سال ۱۹۳۳ محصول مشابهی به نام درافت در آمریکا به بازار آمد. پس از جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۶۴ شرکت پراکتواند گمبل محصول تاید را به بازار معرفی کرد.

استفاده از مواد شوینده در کشور ما قدمت طولا نی دارد و به دهه ۱۳۳۰ هجری شمسی باز می گردد. در حدود سال های ۱۳۳۲ تا ۱۳۳۴ با ورود پودرهای شوینده به شهرهای بزرگ کاربرد این مواد به شکل امروزی متداول شد. رشد فرهنگ جامعه از یک سو و افزایش آگاهی استفاده کنندگان از تنوع تولیدات شوینده از سوی دیگر، باعث بالا رفتن میزان مصرف محصولا ت شوینده در پنج دهه اخیر شده است. این افزایش مصرف، افزایش تولید و ارتقای سطح کیفی محصولا ت شوینده را نیز در پی داشته است. در این بین، پودر شوینده به دلیل گستردگی موارد مصرف از اهمیت بیشتری برخوردار بوده و در همین راستا طی سالیان گذشته همواره از حمایت دولت در قالب پرداخت یارانه ریالی و ارزی بهره مند بوده است. همچنین پودر شوینده جزء کالا های گروه اول سبد حمایتی است که هر ساله طبق فرآیند مصوب پس از رسیدگی های سازمان حمایت مصرف کنندگان و تولید کنندگان و طرح در هیأت تعیین و تثبیت قیمت ها و ستاد بررسی و کنترل قیمت ها برای تصویب نهایی ارایه می شود (از ابتدای سال ۱۳۸۴ پودر شوینده یارانه ای جزء کالا ها و خدمات اساسی مشمول بند «ج» ماده ۳۹ قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی،اجتماعی و فرهنگی قرار گرفته است.) طی سال های اخیر، روند وابستگی صنعت شوینده به خارج از کشور ضعیف تر شده و براساس پروژه های در دست اجرا در کشور پیش بینی می شود فرآیند خودکفایی در سال های آتی سریع تر از گذشته باشد.

وضعیت پودر شوینده در ایران

تولید پودر شوینده

نخستین واحد تولید پودر شوینده با ظرفیت ۲۵۰ کیلو گرم در ساعت در سال های پس از ۱۳۳۲ توسط شرکت داروگر راه اندازی شد و حدود سال ۱۳۴۱ دومین و سومین واحد های تولیدی توسط شرکت پاکسان با ظرفیت ۵۰۰ کیلو گرم در ساعت و شرکت پاکنام (اسنو) با ظرفیت ۲۵۰ کیلو گرم در ساعت آغاز به کار کرد.

در حال حاضر ظرفیت اسمی تولید پودر لباسشویی در کشور حدود ۷۷۳ هزار تن است که در سال گذشته با تولید حدود ۶۰۰ هزار تن به طور تقریبی از۸۰ درصد ظرفیت تولید اسمی بهره برداری شده است. همچنین صنعت تولید پودرهای شوینده حدود ۴۰۰ تا ۵۰۰ هزار تن ظرفیت تولید در دست ساخت دارد که به تدریج تا ۵ سال آینده به بهره برداری خواهد رسید. جدول یک ظرفیت اسمی تولید و همچنین میزان تعهد پودر لباسشویی را به تفکیک شرکت های تولیدکننده در سال گذشته نشان می دهد.

چنانکه گفته شد، در سال گذشته با تولید ۶۰۰ هزار تن انواع پودر شوینده، از حدود ۸۰ درصد ظرفیت اسمی بهره برداری شده است. از این میزان تولید، مقدار ۴۰۰ هزار تن در قالب تعهد این شرکت ها در داخل کشور توزیع و مابقی آن به خارج از کشور صادر شده است.

توزیع پودر شوینده

در حال حاضر دو نوع پودر دستی و ماشینی در کشور تولید می شود که به لحاظ تفاوت در فرآیند تولید به دو نوع سبک و سنگین تقسیم می شوند. برای سال ۱۳۸۵ مقرر شد، ۴۰۰ هزار تن انواع پودر شوینده توسط ۱۱ واحد تولیدی در کشور تأمین شود. از این میزان، تعهد توزیع پودر دستی معادل ۲۸۰ هزار تن است که حدود ۹۵ درصد آن پودر دستی سبک است و ۵ درصد مابقی اختصاص به پودر دستی سنگین دارد. پودر ماشینی نیز به سه نوع معمولی، با ماده فعال کننده و با ماده فعال کننده آنزیم دار تقسیم می شود که در سال گذشته به میزان ۱۲۰ هزار تن در داخل کشور تأمین و توزیع شد. جدول ۲ میزان توزیع پودر شوینده را به تفکیک دستی و ماشینی طی دهه گذشته نشان می دهد.

مصرف پودر شوینده

در حال حاضر مصرف سرانه پودر دستی در کشور ۳/۴ کیلو گرم و مصرف پودر ماشینی ۴/۱ کیلو گرم است. درمجموع مصرف سرانه انواع پودرهای شوینده در کشور معادل ۷/۵ کیلو گرم بوده که این میزان از تقسیم پودرهای توزیع شده بر کل جمعیت کشور به دست آمده است. در همین زمان سرانه مصرف پودر شوینده در چند کشور ازجمله آلمان ۸/۱۱ کیلو گرم؛ فرانسه ۵/۱۱کیلوگرم؛ سوریه ۵ کیلوگرم؛ ایتالیا ۵/۸ کیلوگرم؛ آمریکا ۱۲ کیلوگرم و ژاپن ۱۲ کیلوگرم بوده است. همچنانکه مشخص است مصرف سرانه پودر شوینده در کشور ما نصف مصرف سرانه کشورهای توسعه یافته و صنعتی (حدود ۱۲ کیلوگرم) است که علت عمده آن عدم امکان توسعه و ترویج کالا هایی نظیر مایع ماشین لباسشویی، قرص های دترجنت و ... است. نکته دیگری که باید به آن اذعان داشت این است که مصرف پودرهای شوینده در استان های مرزی کشور نظیر خوزستان، خراسان، ایلا م و کردستان به مراتب بیشتر از استان های مرکزی است، زیرا این استان ها مبادی خروج پودر یارانه ای به صورت قاچاق به بازار های صادراتی منطقه است.

واردات پودر شوینده به کشور

به دلیل تعرفه های بالا ی واردات پودرهای شوینده و تولید و عرضه پودر یارانه ای در داخل کشور، در عمل میزان پودر وارداتی در سال های اخیر بسیار ناچیز بوده است. در جدول ۳ سود و عوارض گمرکی واردات پودر لباسشویی لحاظ شده است.

در سال ۱۳۸۱ با توجه به کاهش چشمگیر سود و عوارض گمرکی نسبت به سال ۱۳۸۰، شرکت تولی پرس به واردات پودر لباسشویی به میزان ۲۵۰ تن با نام تجاری «تاید» و «آریل» اقدام کرد. واردات پودر در سال های بعد تکرار نشد.

سازوکار قیمت گذاری و میزان یارانه تخصیصی

حمایت های دولت از صنایع کشور در برنامه اول به شکل مؤثری شروع شد. این حمایت ها در مورد بعضی از صنایع طی برنامه دوم و سوم نیز دنبال شد و یکی از صنایع مورد حمایت دولت، صنعت پودر شوینده بوده که دولت ناگزیر شد با هدف حمایت از مصرف کننده در مراحل مختلف تولید، توزیع، قیمت گذاری و مصرف پودر شوینده دخالت کند. به همین منظور دولت برای ثابت (پایین) نگه داشتن قیمت پودر در سال های اخیر علا وه بر یارانه های ارزی، مبادرت به پرداخت یارانه ریالی به شرکت های تولیدی کرد اما تأخیر در پرداخت یارانه ها مشکلا ت نقدینگی عدیده ای برای تولید کنندگان این صنعت ایجاد کرد. جدول های ۴ و ۵ تعهد توزیع واحد های تولید کننده پودر شوینده، میزان سهمیه L.A.B دریافتی و همچنین میزان یارانه پرداختی توسط دولت به شرکت های تولید کننده پودر را برای تثبیت قیمت در بازار داخلی، نشان می دهد.

مقایسه قیمتی پودر های داخلی با سایر پودرها در بازارهای منطقه

همانگونه که در جدول شماره ۶ ملا حظه می شود، در برخی از مناطق صادراتی، قیمت پودر دستی نسبت به قیمت پودر یارانه ای در بازار داخلی، دارای تفاوت قیمتی به طور میانگین بیش از ۶۰۰ هزار تومان برای هر تن است.

مواد اولیه مورد مصرف در صنعت پودر شوینده

مهم ترین ماده اولیه در تولید پودر های شوینده ( L.A.Bآلکیل بنزن خطی) است و شرکت سرمایه گذاری صنایع شیمیایی ایران هم اکنون تنها تولیدکننده L.A.B به عنوان ماده اولیه پودر های شوینده در کشور بوده که با توجه به میزان تعهد توزیع شرکت های تولیدکننده پودر شوینده، موظف به ارایه L.A.Bسهمیه ای به این واحدهاست که شرکت های یادشده به منظور تولید و تحویل سهمیه L.A.B واحدهای تولیدکننده پودر شوینده نفت سفید و بنزن یارانه ای دریافت می کنند (البته تا پایان سال ۱۳۸۳.) توضیح اینکه در تولید L.A.B به میزان ۳/۳۱ درصد بنزن و ۷/۶۸ درصد برشی از نفت سفید مصرف می شود که تا پایان سال ۱۳۸۳ همانند L.A.B مشمول قیمت گذاری بوده است. به غیر از L.A.B که به عنوان مهم ترین ماده اولیه در تولید پودرهای شوینده محسوب و به طور کلی در داخل کشور تأمین می شود، مواد دیگری نیز در این صنعت کاربرد دارد که درصدی از آن به صورت واردات از خارج تأمین می شود. طی سال های اخیر روند وابستگی صنعت پودر شوینده به خارج از کشور ضعیف تر شده و براساس پروژه های در دست اجرا در کشور پیش بینی می شود که فرآیند خودکفایی در سال های آتی سریع تر از گذشته باشد. در حال حاضر بیش از ۵۶ درصد مواد اولیه مصرفی در صنعت پودر از داخل تأمین می شود.

به طوری که گفته شد، حدود ۵۰ درصد مواد اولیه مورد نیاز برای تولید پودرهای شوینده L.A.B و سولفات سدیم است که در داخل کشور تولید و نرخ آن از نرخ محصولا ت مشابه خارجی کمتر است. این مسأله به اضافه انرژی ارزان و فراوان این مزیت را برای صنعت پودر ایجاد کرده است تا قیمت تمام شده محصولا ت داخلی به مراتب کمتر از قیمت تمام شده محصولا ت مشابه خارجی باشد. قیمت تمام شده پایین پودر از یک طرف و هزینه حمل بالا ی پودر به دلیل حجیم بودن این کالا از طرف دیگر موجب شده قوی ترین رقبای خارجی نتوانند از نظر قیمت با تولید ات داخلی رقابت کنند. به همین علت است که پودرهای شوینده خارجی در کشور وجود نداشته و حتی اگر میزان تعرفه پودرهای شوینده (به عنوان کالا ی نهایی) را صفر در نظر بگیریم، باز هم قیمت پودرهای خارجی در مبادی ورودی کشور حدود ۱۵ درصد بیشتر از قیمت پودرهای داخلی است (در حال حاضر تعرفه پودرهای شوینده ۳۰ درصد است.)

مقایسه قیمتی پودرهای داخلی با یک نمونه پودر از کشور چین

در صورتی که پودر لباسشویی دستی، مطابق فرمولا سیون تولید داخلی و سفارش به کمپانی های خارجی خریداری و در داخل کشور توزیع شود، قیمت داخلی بنگاه های فروش به شرح جدول شماره ۷ خواهد بود. یک تن پودر وارداتی از کشور چین حدود ۱۹۰ هزار تومان از پودر داخلی پس از آزادسازی با تعرفه فعلی گران تر خواهد بود.

در جدول ۷ ارزبری هر تن پودر دستی برای تولید در داخل کشور در شرایط آزادسازی، ۱۶۳ دلا ر اعلا م شده و نرخ هر دلا ر ۹۲۵۰ ریال محاسبه شده است. قیمت پودر وارداتی بدین شرح محاسبه شده است: ۵ دلا ر هزینه حمل هر تن، ۱ درصد بیمه، ۲ در هزار مجوز بهداری، نیم در هزار هزینه بازرگانی ثبت سفارش، ۳۰ درصد حقوق گمرکی، تنی ۳۹ هزار ریال هزینه تخلیه و بارگیری (مبدا)C، تنی ۲۶ هزار ریال هزینه ترخیص کالا ، ۱۰ درصد کرایه بابت مجوز راه و ترابری برای کشتی های خارجی، تنی ۶۳ هزار ریال هزینه THC از بندرعباس، تنی ۶۲ هزار ریال هزینه strip کانتینر و در نهایت تنی ۱۰ هزار ریال هزینه تخلیه کانتینر در مقصد.

لزوم آزادسازی پودر شوینده

با توجه به مشکلا ت به وجود آمده در فرآیند تولید و توزیع L.A.B، سهمیه پودر شوینده از جمله بحث قیمت گذاری آن و...، از ابتدای سال ۱۳۸۴ در راستای سیاست های کلا ن کشور و به منظور شفاف سازی پرداخت یارانه، طرح تغییر شیوه پرداخت یارانه پودر شوینده با اهداف شفاف سازی و هدفمند کردن یارانه ها، حذف دوگانگی قیمت L.A.B، فرآیند پرداخت یارانه، حذف بار مالی دولت، جلوگیری از به هدر رفتن یارانه ها و سرمایه ملی، جلوگیری از ادامه روند قاچاق پودر شوینده و خروج سرمایه ملی، ارتقای کیفی مارک های داخلی و توسعه فناوری صنعت پودر شوینده، شفاف شدن آمار تولید و مصرف کشور و ... قیمت L.A.B برای تولید پودر شوینده آزاد شد در حقیقت سال ۱۳۸۴ را باید نقطه عطفی در آزادسازی قیمت پودر شوینده نامید. زیرا هدف از آزادسازی L.A.B برداشتن یک گام اساسی برای لغو قیمت گذاری زنجیره پودر شوینده (بنزن، نفت سفید و بالا خره پودر شوینده) بوده است. البته آزادسازی پودرهای شوینده نیز طی یک فرآیند تدریجی و مرحله ای منجر به نزدیک شدن قیمت کالا های اساسی غیرکالا برگی به قیمت های حاشیه بازار می شود و با توجه به اینکه مواد شوینده لا زم برای بهداشت نظیر صابون، شامپو، مایع ظرفشویی و ... مشمول قیمت گذاری نیستند، بنابراین ادامه حمایت از پودرهای شوینده منطقی به نظر نمی رسد. یکی دیگر از مواردی که باید به آن توجه کرد، پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی (WTO) بوده که در سال های آتی اجتناب ناپذیر است و کشوری که به عضویت سازمان تجارت جهانی پذیرفته می شود، باید بعضی از اصول مانند: آزادسازی تجارت جهانی، آزادسازی نرخ کالا ها و خدمات (حذف یارانه های غیرمستقیم)، آزاد سازی نرخ ارز، لغو انحصارات دولتی و خصوصی، جریان آزاد اطلا عات، تخصیص بهینه منابع به وسیله بازار، جداسازی دو مفهوم اقتصاد و تأمین اجتماعی و ... را بپذیرد. بنابراین همچنانکه ملا حظه می شود، بعضی از این اصول، برخی کالا های یارانه ای از جمله پودر شوینده را شامل می شود و تأخیر در آزادسازی نرخ ارز و حذف یارانه ها امکان رقابت بیشتر را از این قبیل کالا ها و شرکت های تولیدکننده پس از پیوستن به سازمان تجارت جهانی سلب می کند.

با توجه به مشکلا ت به وجود آمده در فرآیند تولید و توزیع L.A.B، سهمیه پودر شوینده از جمله بحث قیمت گذاری آن و...، از ابتدای سال ۱۳۸۴ در راستای سیاست های کلا ن کشور و به منظور شفاف سازی پرداخت یارانه، طرح تغییر شیوه پرداخت یارانه پودر شوینده با اهداف شفاف سازی و هدفمند کردن یارانه ها، حذف دوگانگی قیمت L.A.B، فرآیند پرداخت یارانه، حذف بار مالی دولت، جلوگیری از به هدر رفتن یارانه ها و سرمایه ملی، جلوگیری از ادامه روند قاچاق پودر شوینده و خروج سرمایه ملی، ارتقای کیفی مارک های داخلی و توسعه فناوری صنعت پودر شوینده، شفاف شدن آمار تولید و مصرف کشور و ... قیمت L.A.B برای تولید پودر شوینده آزاد شد در حقیقت سال ۱۳۸۴ را باید نقطه عطفی در آزادسازی قیمت پودر شوینده نامید. زیرا هدف از آزادسازی L.A.B برداشتن یک گام اساسی برای لغو قیمت گذاری زنجیره پودر شوینده (بنزن، نفت سفید و بالا خره پودر شوینده) بوده است. البته آزادسازی پودرهای شوینده نیز طی یک فرآیند تدریجی و مرحله ای منجر به نزدیک شدن قیمت کالا های اساسی غیرکالا برگی به قیمت های حاشیه بازار می شود و با توجه به اینکه مواد شوینده لا زم برای بهداشت نظیر صابون، شامپو، مایع ظرفشویی و ... مشمول قیمت گذاری نیستند، بنابراین ادامه حمایت از پودرهای شوینده منطقی به نظر نمی رسد. یکی دیگر از مواردی که باید به آن توجه کرد، پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی (WTO) بوده که در سال های آتی اجتناب ناپذیر است و کشوری که به عضویت سازمان تجارت جهانی پذیرفته می شود، باید بعضی از اصول مانند: آزادسازی تجارت جهانی، آزادسازی نرخ کالا ها و خدمات (حذف یارانه های غیرمستقیم)، آزاد سازی نرخ ارز، لغو انحصارات دولتی و خصوصی، جریان آزاد اطلا عات، تخصیص بهینه منابع به وسیله بازار، جداسازی دو مفهوم اقتصاد و تأمین اجتماعی و ... را بپذیرد. بنابراین همچنانکه ملا حظه می شود، بعضی از این اصول، برخی کالا های یارانه ای از جمله پودر شوینده را شامل می شود و تأخیر در آزادسازی نرخ ارز و حذف یارانه ها امکان رقابت بیشتر را از این قبیل کالا ها و شرکت های تولیدکننده پس از پیوستن به سازمان تجارت جهانی سلب می کند.

مراحل آزاد سازی پودر شوینده

در راستای بند «ج» ماده ۳۹ قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلا می ایران و در راستای نیل به اهداف کلا ن برنامه و به منظور کاهش حجم تصدی های دولت، کاهش انحصارات، افزایش تعاملا ت تجاری با سایر کشورها در موقعیت کنونی اقتصاد کشور و آماده سازی پیوستن به سازمان تجارت جهانی (WTO) که می طلبد بازار کشور به سمت رقابتی شدن تجارت حرکت کند، با توجه به اینکه در تولید پودرهای شوینده دارای مزیت اقتصادی هستیم در مرحله اول و در راستای آزادسازی پودر شوینده، از ابتدای سال ۱۳۸۴ قیمت L.A.B برای تولید پودر شوینده آزاد اعلا م شد. در حقیقت تولیدکنندگان پودر شوینده، L.A.B را به قیمت آزاد خریداری و به تبع آن تولیدکننده L.A.B نیز بنزن و نفت سفید را به قیمت آزاد خریداری کرد. به عبارت دیگر فرآیند قیمت گذاری این محصولا ت دیگر توسط مسؤولا ن دولتی انجام نمی شود، بلکه بر مبنای متوسط ماهانه قیمت FOB خلیج فارس معامله می شود (مصوبه شماره ۸۵۶۳۰/۳۴ مورخ ۱۵/۵/۱۳۸۴ شورای اقتصاد) که این خود یک گام اساسی در راستای آزادسازی پودر شوینده محسوب می شود. در مرحله دوم لا زم است پودر شوینده دستی آزاد شود زیرا با توجه به مطالب گفته شده، مصرف سرانه پودر شوینده در کشور ۷/۵ کیلوگرم در سال است که از این میزان، ۳/۴ کیلوگرم به پودر شوینده دستی و ۴/۱ کیلوگرم به پودر شوینده ماشینی اختصاص دارد. بنابراین سیاست دولت باید به گونه ای باشد که آزادسازی پودر شوینده به تدریج اصلا ح شود، یعنی در ابتدا تمام مراحل تولید و قیمت گذاری پودر شوینده ماشینی به دلیل آنکه تأثیر کمتری در سبد هزینه خانوارهای کم درآمد و اقشار دهک های درآمدی پایین جامعه دارد از شمول بند «ج» ماده ۳۹ قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلا می ایران خارج و سپس در مرحله آخر و طی یک فرآیند یکساله پودر شوینده دستی از شمول این بند خارج شود. علت این که باید در ابتدا پودر شوینده ماشینی آزاد شود، به این دلیل است که اقشار کم درآمد جامعه از ماشین های لباسشویی کمتر استفاده می کنند و مصرف سالا نه آن برای یک خانواده ۴ نفره به طور متوسط ۶ کیلوگرم است و از آنجا که در حال حاضر قیمت پودر ماشینی یارانه ای در بسته های ۵۰۰ گرمی ۳۳۰۰ ریال است، برآورد می شود با آزادسازی آن به ۶۳۰۰ ریال افزایش یابد که سالا نه فقط ۳۶۰۰۰ ریال به یک خانواده ۴ نفره هزینه بیشتری تحمیل شود که در حقیقت سهم هر نفر در سال ۹ هزار ریال می شود که مبلغ بسیار ناچیزی است. البته این پیش بینی نیز وجود دارد که شرایط رقابتی و قدرت کشش بازار این رشد قیمتی را از ۶۳۰۰ ریال به ۵۵۰۰ ریال کاهش دهد.

در خاتمه باید به این نکته توجه کرد که آزاد سازی قیمت ها با رها سازی قیمت ها تفاوت دارد. به همین منظور ضروری است در طرح آزادسازی پودر شوینده موارد زیر مورد توجه قرار گیرد:

سیاستگذاری لا زم برای اصلا ح و بهبود نظام توزیع و کنترل بازار به عمل آید، زیرا با آزادسازی پودر شوینده به طور قطع قیمت آن بیش از ۱۰۰درصد افزایش می یابد. به این منظور تولیدکنندگان پودر شوینده باید متعهد شوند که قیمت ها بعد از آزادسازی، بیشتر از ۷۵ درصد قیمت یارانه ای آن افزایش نیابد.

به منظور جلوگیری از تشکیل قیمت های انحصاری ناشی از عدم وجود رقبای تولیدی در داخل کشور، باید تعرفه های گمرکی واردات مواد اولیه پودر دستی و ماشینی و همچنین محصول نهایی انواع پودرهای شوینده به کمترین میزان ممکن کاهش یابد به نحوی که بتوان از واردات به عنوان جایگزین ثانویه به دلیل عدم رقابت داخلی در این صنعت استفاده کرد.

به دلیل آنکه مقواهای بسته بندی پودرهای شوینده ۱۰۰درصد از خارج وارد می شود، بنابراین برای کاهش قیمت تمام شده از بسته بندی پلی اتیلن و ... استفاده شود.

نظارت مربوط به استاندارد، تولید و ... باید به گونه ای باشد که اجرای طرح آزادسازی پودر های شوینده از شمول قیمت گذاری، معیارهای بهداشتی و سلا مت افراد جامعه را مورد تهدید قرار ندهد.

ضرورت دارد نسبت به شناسایی علل عدم شکل گیری تولید به شیوه رقابتی در این صنعت و رفع موانع احتمالی ورود، بررسی جامعی صورت پذیرد به طوری که بنگاه های اقتصادی دیگری نیز به سرمایه گذاری در این صنعت تشویق و ترغیب شوند.